Zo’n reis gaan maken – is dat niet gewoon een vlucht?
Vanmorgen sprak ik iemand hierover. Ze wil graag een tijd reizen, maar kreeg de vraag vanuit familie of het niet een vlucht was. Weg van wat moeilijk is en nu niet leuk aan het leven.
Het is niet de eerste keer dat ik dit hoor – ik heb zelf ook regelmatig met deze vraag geworsteld.
Maar het is verre van een vlucht. Een tijd reizen was voor ons bijna meer nog een innerlijke reis dan een fysieke. Want als alles van het leven thuis wegvalt – werk, sport, huishouden, hobby, feestjes. Blijf je zelf over. Zonder alle ruis van het dagelijkse leven waar het pas echt goed in wegvluchten is. Als er geen fijne afleiding meer is van echt met jezelf zitten en voelen. En als je dan zonder die afleiding lange tijd met jezelf opgescheept zit, of met elkaar, dan brengt dat ineens van alles boven. Als je lange tijd reist kun je niet anders dan weer dichter bij jezelf komen en weer intens gaan voelen. Door letterlijk afstand te nemen van je leven komt datzelfde leven ineens onder een vergrootglas te liggen. Het maakt zoveel los. Wat doe je eigenlijk? Waarom? Waar voel je je goed bij? Wat mis je en wat juist niet? Bovendien is het reizen een ultieme les in loslaten, overgave, vertrouwen, positief blijven en omgaan met angst in vele soorten en maten. Zo onderweg zijn de hoogtepunten soms intens hoog, maar de dieptepunten ook intens diep.
Dus nee…. Als je graag wil vluchten van waar je mee worstelt raad ik je af om een tijd op reis te gaan. Maar als je graag weer in verbinding met jezelf wil komen en jezelf beter wil leren kennen, de mooie én minder mooie kanten, als je bereid bent flink wat innerlijk werk aan te gaan, en jezelf 100 keer tegen te komen – dan zou ik zeggen dat zo’n reis zéker een goed idee is.
Het is niet wegvluchten van het leven – het ís juist voluit leven.
Geef een reactie